47 document(en) met "die tics" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Koreograaf Marc Vanrunxt zweeft tussen emotie en... • 13 december 1995
Anne-Mie Van Kerckhoven ontwierp een "lichtskulptuur" voor die passage, die het besef van vluchtigheid van beweging en dans -- en bij uitbreiding van het leven -- tastbaar maakt...Tics Ook enkele typische "tics" van de koreograaf vertonen deze dubbelheid...De eigenaardige, onontwarbare mengeling van die effekten met diepe emotie en een niet te miskennen streven naar een eigen danstaal, vormen het waarmerk van Vanrunxts werk

Peter Brook maakt Beckett herkenbaar en verbijsterend • 16 december 1995
Naar eigen zeggen deed hij dat omdat die versie "oneindig veel puurder, muzikaler en meer gedepouilleerd" is. Het is een nuance die betwistbaar is, maar een kniesoor die daarop let als hij het licht...Haar praten over "le vieux style", die goede oude tijd is net als haar drukke gedoe een bezwering van de gapende leegte, de zee van tijd die voor en achter haar ligt...Omdat ze zich geen rekenschap wil geven van haar situatie, blijven de bezweringsformules lege en holle woorden, geleende begrippen die niet kloppen met haar situatie

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
Die bekommernis ging zo ver dat hij geruime tijd - tot dat fysiek onmogelijk werd - alle uitvoeringen ervan op de voet volgde, en in een enkel geval de regisseur het leven zo zuur maakte dat die hem...Op die, en enkel op die manier toont het de betrekkelijkheid van de illusies die we ons maken over menselijke betrekkingen, en zelfs over wat we menen te kunnen zeggen over onszelf...gespeeld door Elsie de Brauw sterk af te vlakken, en het naturalistische decor te vervangen door een staalkonstruktie en een hoepelrok, brengt hij echter een abstractiegraad in het stuk die het concrete

Tintelende performance van twee dansers • 25 januari 1997
die zin in is het gezelschap van de zwarte Amerikaan Derrick Brown en de blanke Nederlandse Anne Affourtit, beiden geen choreografen maar dansers, een voorloper...De basis is onmiskenbaar klassiek, maar de voorspelbare reeksen worden voortdurend onderuit gehaald door gestes en tics die allerminst klassiek verheven zijn: het hemdje oplichten om het kruis of het...achterste te tonen, of een motoriek die vaak meer de routineuze sleur van een fitnesstraining vertoont

De Beweeging biedt schokeffect zonder inhoud • 5 maart 1997
De adjectieven die de begeleidende teksten in het programmaboek opsieren, tonen dat in het nastreven van de schok een soort hidden agenda van het festival zit...Die neemt in een spektakel over de verhouding tussen Salomé en Johannes de Doper de rol van Johannes op zich...Maar de context van die eerste scènes wordt al snel opgegeven

Kleurloze levens, kleurloos theater • 11 april 1997
De aantrekking die tussen Mon en Ama ontstaat, gaat alweer ten koste de aandacht voor de enige die echt met een probleem zit: Lux...En precies zij is het die in de ziekte een zekere geestelijke groei kent, zij het op een negatieve manier...kledij, voorkomen en tics zetten zij portretten van benauwde kleinburgers neer

Stan op dreef in geestig stuk van... • 24 april 1997
De combinatie Sibyl/Victor levert al evenveel kwelling op als de andere huwelijkscombinaties die eerder de revue passeerden...Het zijn middelen die ad hoc worden ingezet om strategietjes, plannetjes en kleine kantjes van de protagonisten te tonen...Dit is een gezelschap van toneelspelers, die niet perse idioten zonder mening zijn of de idiote spelletjes spelen die bij Coward aan de kaak gesteld worden

Meg Stuart grensverleggend • 26 april 1997
vreemde dingen, met oncontroleerbare tics en stuiptrekkingen...Voeg daar dan nog tekst- en klankinterventies van Hill bij, die op een al even radicale manier uit elkaar vallen in zuivere lichaamsgeluiden (kreunen en ademstoten) of in mootjes gehakte...Die heeft het immers niet over "uiteengespat lichaam" maar over "uiteengespatte geest". En meer dan eens roepen de beelden inderdaad de radicale dissociatie tussen lichaam en geest op die je aantreft

Geouwehoer over kunst herkenbaar bij KVS • 23 september 1997
BRUSSEL -- In-Kunst, de seizoenopener bij de KVS, richt Yasmina Reza haar pijlen minder op de pretenties van moderne kunst, dan wel op de manier waarop die maatschappelijk functioneert...De onderhuids ironisch-komische toon van de tekst neem je bijvoorbeeld voetstoots aan, omdat de onmiskenbaar stereotype tics van de drie spelers zeer subtiel verwerkt zitten in het spel...Je blijft geloven in de Yvan die daar staat als man van vlees en bloed

Geweld als triviaal nieuwsfeit: Nederlandse groep Dood... • 16 januari 1998
Titus' dochter Lavinia, staat er dan ook letterlijk verkracht, onthand en zonder tong (dus sprakeloos) bij, tot haar vader, die de schande niet meer kan verdragen, haar over de kling jaagt...Rollen worden bijna willekeurig over de acteurs verdeeld en karakters komen meer door tics en attributen tot stand dan door enige wijziging in de acteerstijl...Merkwaardig genoeg wordt in die herkenbaarheid het zinloze, bijna achteloos uitgevoerde geweld uit Shakespeares stuk plots zeer aannemelijk, hoe onbegrijpelijk het ook is. Zo krijgt de niets ontziende

Kruisbestuivingen tussen hiphop en dans: "Via" van... • 28 januari 1998
De combinatie die componist Rik Verstrepen uitwerkte is bovendien een zeer ongewone: een cellist (Lode Vercampt), een pianiste (Sandra Lammens) en een DJ (de wereldberoemde DJ Grazzhoppa). Die...tegen bij de richting die het uit moet - zijn daarom artistiek het meest af en ook het meest bevredigend...Die suggestie maakt de voorstelling ook nu al boeiend

Kroniek van komend afscheid: De Pauw-Vermeersch-Vervloesem met... • 11 juni 1998
Die begint ook weer in het dialect, als de herinnering aan het jaarlijks vakantieritueel aan zee, waar je elk jaar dezelfde bekende ontmoet, die je dan met dezelfde nietszeggende woorden begroet ("wat...een leven, da's lang geleden, een Rodenbach met crevetten"). De figuur die De Pauw belichaamt is een man die - in zijn fantasie of in de werkelijkheid - voor de laatste keer terugkeert naar de zee...Ook hier weer: de plaat die maar blijft draaien

Genadeloze strijd om niets: Rosas en Stan... • 6 maart 1999
Die strijd is heel paradoxaal, schijnbaar om niets, om zichzelf gevochten...De eerste zet in die strijd is heel verrassend...Vooral in die laatste scène, wanneer hij het meisje verregaand intimideert, lijkt Vercruyssen zichzelf te imiteren, met al zijn tics

Kroniek van een aangekondigd afscheid • 1 september 1999
Maar die mantra is tegelijk een verweer tegen de verminderde greep die ze hebben op de nieuwe gebeurtenissen, de verwarde klanken die op hen afstormen...woorden: wat 'n leven, da's lang geleden, een Rodenbach met crevetten.... De Pauw geeft gestalte aan een man die - in zijn fantasie of in werkelijkheid - terugkeert naar die zee, voor de laatste keer...Met zijn laatste adem brult hij Petula Clarks La nuit ne finira donc pas (en neemt daarbij onverwacht zijn kunstgebit uit zijn mond). Ook hier weer de plaat die maar blijft draaien... 'Weg

Klapstuk '99 laat ongemakkelijk gevoel na • 4 november 1999
Vooral de "neoklassieke" voorstellingen op dit festival, die van Thomas McManus en Dana Caspersen, toonden hoe kwetsbaar dans wel kan zijn, als hij ontdaan is van de parafernalia die hem herkenbaar...Evenmin ernstig is het om, met nogal wat mauvaise conscience, de actualiteit alsnog aanwezig te stellen in voorstellingen die actuele kwesties lijken aan te snijden, maar in feite verleiding met...het geval van Montalvo & Hervieu was dat evident: de multiculturele samenleving als een vrolijke optelsom van etnische tics voorstellen is, wat mij betreft, intellectueel onzindelijk, ondanks het

Bodemloze ironie kan "Kathalzen" niet redden • 3 maart 2000
ANTWERPEN-- De woordenvloed van Pjeroo Roobjee en een vreemde mix van Elizabethaanse en negentiende-eeuwse tics: het is het eerste wat opvalt aan Kathalzen bij Het Toneelhuis...Tom Van Dyck heeft daarom blijkbaar eieren voor zijn geld gekozen met een regie die alles ironiseert, van het stuk tot het toneelspel zelf...Sien Eggers is bijvoorbeeld magistraal in de karikatuur die ze neerzet van een complotterende ondergeschikte, die denkt haar slaatje te slaan uit de zwakheden van haar man en haar bazen

"Highway 101" maakt vernuftig gebruik van Kaaitheaterstudio's... • 17 maart 2000
Plots hoor je stemmen die hardop commentaar geven op de kijkers die op dat binnenplaatsje verzameld zijn...Het is immers hoe langer hoe minder duidelijk wie in deze voorstelling wie aan het bekijken is. Als kijker ben je mee opgenomen in de gesloten videocircuits die het hele gebouw omvatten: je komt zelf...Omdat je ook vrij heen en weer kunt wandelen tussen verschillende gebeurtenissen in het gebouw, word je door de contacten met andere toeschouwers geconfronteerd met je eigen tics en houding als kijker

Steve Paxton wenst alertheid te bewaren :... • 19 februari 2001
Dansers die in zo'n regime opgroeien, nemen die houding vaak mee in improvisaties...Hij had iets van een kat die bewegingsloos in een hoekje zit, maar door kleine tics van ogen, oren en staart laat merken dat ze de hele ruimte en alle beweging om haar heen actief volgt, wachtend op...Je kan het best vergelijken met jazzmuzikanten die na een sessie in een big band 's nachts in cafés spelen in wisselende combinaties

Verwarrend helder • 24 oktober 2001
Al wist geen van beiden hoe je zoiets zou kunnen doen, die paradoxale opgave werd het uitgangspunt van de voorstelling...Een kunst die niet gaat over wat meer is dan wat is. Een kunst die min of meer het tegendeel beoogt van Mies van der Rohes Less is more...Het probleem is: eens je die keuze voor een niet-adequate kunst geformuleerd hebt, zou het ook een principe kunnen worden dat je handelingen gaat leiden

Na de zondvloed • 5 december 2001
Stuart schrapt echter alle context, zodat die beelden niet meer de logische uitkomst van een coherent verhaal zijn, maar eerder de onmogelijkheid van zo'n coherent verhaal tonen...De eindscène die volgt heeft zelfs iets van een catharsis, of toch een poëtische samenvatting van de toestand die Alibi beschrijft...Alibi is een zondvloed van beelden over de zondvloed van beelden die onze hedendaagse conditie is. Het stuk neemt de maat van die toestand, zonder oordeel, zonder uitleg, zonder theater zoals te